Δουλειά την Κυριακή; 7000 χαμόγελα – 7000 ψέματα

Της Ελένης Ανεστοπούλου

Έχουμε όλοι δει τις γιγάντιες αφίσες στους δρόμους.  Έχουν χαρακτηριστικά που δύσκολα μπορεί κανείς να αγνοήσει. Πρώτα πρώτα είναι τεράστιες και έχουν ένα ανήκουστο σλόγκαν «7000 εργαζόμενοι ανοιχτά τις Κυριακές»! Το καλύτερο βέβαια σε αυτές τις αφίσες είναι ότι δεν έχουν υπογραφή. Δεν είναι μια αφίσα των εργαζομένων αλλά των επιχειρηματιών.

Μετά την κατάργηση του δικαιώματος της Υπουργού Εργασίας να βγάζει διατάγματα για το ωράριο, η κυβέρνηση κατέθεσε δύο νομοσχέδια μαστίγιο και καρότο. Το μαστίγιο καθόριζε με νόμο πλέον τα  ωράρια των καταστημάτων του λιανικού εμπορίου και το ποιες θα είναι οι τουριστικές ζώνες της Κύπρου – και συνεπώς καθιέρωνε πλέον την εργασία την Κυριακή. Το καρότο αφορούσε τα δικαιώματα των εργαζομένων που θα δουλεύουν στο λιανικό εμπόριο. Τα νομοσχέδια αυτά η κυβέρνηση τα κατέθεσε με την μορφή εκβιασμού, λέγοντας ότι για να ψηφιστεί το νομοσχέδιο με τα δικαιώματα των εργαζομένων θα έπρεπε να ψηφιστεί και το νομοσχέδιο για να μείνουν ανοιχτά τα καταστήματα τις Κυριακές αλλιώς το δεύτερο νομοσχέδιο το αποσύρει!

Στο παρασκήνιο συμβαίνουν πολλά και συγκλονιστικά. Ο κ. Σιακόλας (!) ξαφνικά αποκτά  μια ανησυχία για το μέλλον των εργαζομένων ανευ προηγουμένου. Την ίδια στιγμή όμως ευθαρσώς δηλώνει και εκβιάζει πως αν δεν ψηφιστεί το νομοσχέδιο περι Κυριακών θα απολύσει 1208 εργαζόμενους!. Ο κ. Φακοντής, Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εργασίας, του απαντά  πώς το ωράριο της Κυριακής θα προστεθεί στην υπόλοιπη εβδομάδα ούτως ώστε κανείς να μην χάσει την δουλειά του και οι εργαζόμενοι να εξακολουθούν να έχουν την Κυριακή σαν μέρα ξεκούρασης και αργίας  – όμως τις καθημερινές δεν θα μπορούν να πάρουν ανάσα!

Ετσι και γίνεται λοιπον με 31 ψήφους υπερ 12 κατά κ 2 αποχές ψηφίζεται το νομοσχέδιο που επιμηκύνει το ωράριο Τετάρτης και Σαββάτου αλλά διατηρεί τις Κυριακές κλειστά τα καταστήματα, μαζί με το νομοσχέδιο για τα εργασιακά δικαιώματα. Είναι μια ενδιαφέρουσα απόφαση της Βουλής αλλά ας μην προλάβουμε να εφησυχάσουμε. Αν και υπερψηφίστηκε το εν λόγω νομοσχέδιο κάποιοι τολμούν με θράσος να υψώνουν ανάστημα σε τέτοιου είδους δημοκρατικούς θεσμούς όπως η Βουλή.

Ο κ. Λευκαρίτης και η ΠΑΣΥΠΕ( Παγκύπριος Σύνδεσμος Υπεραγορών) προβαίνουν σε δηλώσεις του τύπου πως η εφαρμογή του νομοσχεδίου είναι «αντιδημοκρατική», «αντισυνταγματική» γιατί «στερεί το δικαίωμα ίσης μεταχείρισης καταστημάτων και καταναλωτών»! Και αυτή την επιχειρηματολογία ακριβώς έρχεται να υιοθετήσει ο Πρόεδρος ο οποίος παραπέμπει το δημοκρατικά εκλεγμένο νομοσχέδιο στο Ανώτατο για συνταγματική γνωμάτευση, και η υπουργός Εργασίας εκδίδει νέο διάταγμα παραβλέποντας την προηγούμενη απόφαση της βουλής, δείχνοντας ακόμη μια φορά ποιους εξυπηρετεί αυτή η κυβέρνηση!

Οι μεγαλοεπιχειρηματίες και τα τσιράκια τους ζητούν να προσπεράσουμε δημοκρατικές διαδικασίες γιατί «προσκρούουν» στην ισότητα! Από πότε είναι ισότιμο  να  μην ξέρεις τι μέρα είναι γιατί δουλεύεις καθημερινά και έχεις χάσει τη ροή του χρόνου; Ποιος ονομάζει ισότητα το να μην έχεις χρόνο να δεις τα παιδιά σου την Κυριακή; Με ποιο μέτρο ορίζεται η ισότητα όταν μέσα σε λίγα χρόνια έχουν καταργήσει διεκδικήσεις του εργασιακού τομέα των τελευταίων 100 χρόνων; Ποιοι είναι αυτοί που επικαλούνται την ισότητα όταν έχουν κάνει την κρίση ευκαιρία πρώτης τάξεως για την κατάλυση κάθε εργασιακού δικαιώματος; Αυτοί οι κεφαλαιοκράτες που μας οδηγούν με ταχύτητα φωτός πίσω στον εργασιακό μεσαίωνα  νοιαζονται για την ίση μεταχείριση καταναλωτών και εργαζομένων; Φυσικά και όχι!

Η πραγματικότητα μιλάει από μόνη της. Η Στατιστική Υπηρεσία Κοινωνικών Ασφαλίσεων μετά από απαίτηση της Βουλής διεξήγε έρευνα για τις αμοιβές των εργαζομένων  και οι εργαζόμενοι των 350 ευρώ αυξήθηκαν κατά 100%, των 350-500 ευρώ αυξήθηκαν κατά 50%, των 500-800 ευρώ κατά μόνο 2% ενώ οι εργαζόμενοι των 800 ευρώ και πάνω μειώθηκαν κατά 5000!!!!  Αλλά ναι κατά τα άλλα θα πρέπει να υπάρχει φαινομενικά μια ίση μεταχείριση καταναλωτών ακόμη κ αν ο καταναλωτής δεν έχει χρήματα πια ούτε για τις βασικές του ανάγκες!. Οι περισσότεροι από εμάς ζούμε αυτό που λέγεται «ελαστική ζωή» χωρίς σταθερό ωράριο, χωρίς αργίες, χωρίς ελεύθερο χρόνο, χωρίς όνειρα.

Μας στερούν το δικαίωμα να ονειρευτούμε το οτιδήποτε είτε αυτό αφορά την επαγγελματική ζωή είτε την προσωπική. Μας θέλουν εργατικά στρατιωτάκια όπου το μόνο που θα κάνουμε είναι να ζούμε για να δουλεύουμε! Στο βωμό του κέρδους αυτοί που «θυμούνται» την ισότητα και θυσιάζουν τη δημοκρατία, λες και αυτές δεν είναι αρχές αλεπάλληλες, έχουν ξεπουλήσει κάθε αξία και δικαίωμα μιας αξιοπρεπούς ζωής!

Ήρθε η ώρα να δείξουμε τόσο σε αυτούς όσο και στην Κυβέρνηση , που είναι το μακρύ τους χέρι, πώς εμείς δεν είμαστε υποχείρια κανενός, πώς δεν παζαρεύουμε την ζωή μας και πώς διεκδικούμε και πετυχαίνουμε! Δεν μας έχει μείνει τίποτα άλλο πια να χάσουμε. Η λύση είναι μονόδρομος. Ή εμείς ή αυτοί.

Μας κλέβουν το μέλλον .. Να τους κάνουμε παρελθόν!!