Η απάντηση μας στην κρίση

Την κρίση την προκάλεσαν οι τράπεζες – γιατί να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι;

ΔΕΝ ΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ!

ΕΞΩ Η ΤΡΟΙΚΑ! ΚΑΤΩ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!

 

Έξω η τρόικα από την Κύπρο! Οι πολιτικές της δεν είναι τίποτα άλλο από πολιτικές υποταγής και εξαθλίωσης με παράλληλη καταπάτηση κάθε ίχνους δημοκρατίας. Η κυπριακή κυβέρνηση θα δανειστεί λεφτά τα οποία θα δώσει κατευθείαν στις τράπεζες! Όμως ζητά να τα πάρει από τους εργαζόμενους οι οποίοι δεν ευθύνονται καθόλου για την κρίση!

ΟΧΙ στην υπογραφή του Μνημονίου! Η υπογραφή οποιουδήποτε μνημονίου, όσο «μαλακού» και να είναι τώρα, θα μας βάλει σε έναν φαύλο κύκλο χρέους και λιτότητας, γιατί με τις πολιτικές που προτείνουν σίγουρα δεν θα έχουμε σύντομα ανάκαμψη.  Την ίδια στιγμή ο  κυπριακός τραπεζικός τομέας είναι  εξαπλάσιος σε σχέση με την οικονομία  της Κύπρου. Μέσα από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών το χρέος που θα φορτώσουν στους εργαζόμενους θα είναι τεράστιο!

Άρνηση πληρωμής του χρέους! Εδώ και καιρό όλοι – κυβέρνηση και αντιπολίτευση – απειλούν ότι αν δεν πάρει το κράτος δάνειο από την τρόικα τότε δεν θα υπάρχουν λεφτά για μισθούς, συντάξεις και επιδόματα. Ότι θα  γίνει στάση πληρωμών προς τους εργαζόμενους. Δεν μας λένε όμως ότι αυτό θα γίνει προκειμένου να πληρωθούν οι δόσεις και οι τόκοι του χρέους στους τραπεζίτες! Δηλαδή τα λεφτά υπάρχουν αλλά προτιμούν να τα δώσουν στους τραπεζίτες παρά στο λαό! Τα χρέη δεν είναι δικά μας και δεν πρέπει να τα πληρώσουμε εμείς. Στο δίλλημα χρέος ή μισθοί, οι εργαζόμενοι πρέπει να απαντήσουν: οι μισθοί.

Όχι στις περικοπές και τα μέτρα λιτότητας όχι στις νέες φορολογίες! Για την κρίση δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι και δεν έχουν κανένα μερίδιο να πληρώσουν! Καμία αύξηση στο ΦΠΑ – φρένο στην άνοδο των τιμών, των μονοπωλίων καυσίμων και βασικών προϊόντων όπως το γάλα και το ψωμί που οι τιμές έχουν πάει στα ύψη! Τελικά για το 2012 υπήρχε μείωση 5.8% στα έσοδα από το ΦΠΑ ακριβώς γιατί με τα μέτρα λιτότητας και με την αύξηση των τιμών  έπεσε η κατανάλωση!

Αν το κράτος χρειάζεται να εξοικονομήσει χρήματα ας λάβει σοβαρά μέτρα για πάταξη της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής – αντίθετα το κράτος τα τελευταία χρόνια χάρισε 168 εκατομμύρια σε φόρους στην εκκλησία και 300 εκατομμύρια ως το 2008 σε αυτούς που φοροδιέφευγαν, ενώ οι φόροι που δεν έχουν πληρωθεί από το 2008 υπολογίζονται ότι έχουν φτάσει το 1,8 δισ. ευρώ!

Κρατικοποίηση των τραπεζών κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση. Ήδη τα χρήματα που θα δανειστεί τώρα η Κύπρος θα πάνε στις τράπεζες, και ήδη έχει γίνει η «κρατικοποίηση»
της Λαϊκής Τράπεζας το οποίο κόστισε στο λαό 1.8 δις. Αυτό που έκαναν ήταν όμως κρατικοποίηση των ζημιών. Αφού το κράτος έχει την πλειοψηφία του αποθεματικού χρειάζεται να έχει και την πλειοψηφία στο Διοικητικό Συμβούλιο και αυτό να αποτελείται από εκπροσώπους των εργαζόμενων και κοινωνικών ομάδων όπως δανειοληπτών, καταναλωτών, κτλ να διοικείται από τους εργαζόμενους και την κοινωνία.  Έτσι η διοίκηση θα γίνεται με διαφάνεια και προς όφελος της κοινωνίας, με επενδύσεις για ανάπτυξη στους τομείς που χρειάζεται η κοινωνία.

Να περάσει στο δημόσιο κάθε μεγάλη βιομηχανία που καθορίζει την πορεία της οικονομίας και βρίσκεται σε κρίση, όπως είναι ο τουρισμός καθώς και όλα τα μονοπώλια και ολιγοπώλια στην παραγωγή και το εμπόριο. Τα τελευταία χρόνια το έλλειμμα της Κύπρου αυξήθηκε κυρίως λόγω έλλειψης εσόδων – κ αυτό γιατί δόθηκαν με την μορφή «κινήτρων» 2.4 δις € σε φοροελαφρύνσεις στον ξενοδοχειακό τομέα κι έπειτα 3 δις € εγγυήσεις στις τράπεζες. Αφού λοιπόν κάποιες επιχειρήσεις λειτουργούν στην ουσία με έξοδα του κράτους, θα πρέπει να εθνικοποιηθούν, να περάσουν δηλαδή στην ιδιοκτησία της κοινωνίας, κάτω από δημοκρατικό έλεγχο και διαχείριση.  Αποζημίωση να δίνεται μόνο σε μικρομετόχους οι οποίοι βρίσκονται πραγματικά σε ανάγκη.

Επενδύσεις σε δουλειές, στην εκπαίδευση, στην υγεία, στις κοινωνικές παροχές, στην πράσινη τεχνολογία. Όχι στους ιδιώτες οι οποίοι τελικά τρώνε τις επιδοτήσεις και δεν κάνουν τίποτα.

Κρατικοποίηση της εμπορίας καυσίμων γιατί ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι μέσα από τη εμπορία καυσίμων γίνεται ίσως η πιο μεγάλη απομύζηση πλούτου από την κοινωνία

Εργατικός και κοινωνικός έλεγχος και διαχείριση του κρατικού και ημικρατικού τομέα για να υπάρχει πραγματικός εκδημοκρατισμός του δημοσίου και των μεγάλων δημοσίων επιχειρήσεων και πάταξη της διαφθοράς.

Το δημόσιο που έχουμε δεν είναι το δημόσιο που θέλουμε! Χρειάζεται να παταχθεί η διαφθορά, να σταματήσουν οι προσλήψεις με κομματικά κριτήρια και τα ρουσφέτια, καθώς και οι μίζες που παίρνουν δημόσιοι υπάλληλοι και αξιωματούχοι και να τιμωρηθούν όσοι ευθύνονται για τα παραπάνω. Αυτό δεν λύνεται με τις περικοπές στις θέσεις του δημοσίου, ούτε με την μείωση μισθών και επιδομάτων.

Ανατροπή των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ)! Αντίσταση στην ΕΕ των κεφαλαιοκρατών και των αγορών! Να πούμε ένα μεγάλο όχι στις συνθήκες Λισαβόνας, Μάαστριχτ, και στο Νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο, που μας δεσμεύουν για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Για να πιαστούν οι δείκτες που ζητούν να έχουν οι χώρες (ως τώρα 3% έλλειμμα και 60% χρέος, τώρα 0,5% έλλειμμα και 60% χρέος) εν καιρώ κρίσης που το κεφάλαιο δεν επενδύει και το κράτος αρνείται να αναλάβει την ευθύνη των επενδύσεων, θα το πληρώσουν με περικοπές οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και οι ευάλωτες ομάδες. Σημαίνει τέρμα στις κοινωνικές  παροχές, στην Υγεία και την Παιδεία! Το μόνο που θέλει το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και οι εκπρόσωποι του στην ΕΕ είναι να πάρουν πίσω όλες τις κατακτήσεις των εργαζομένων και να μας κάνουν να ζούμε με μισθούς πείνας σε συνθήκες εξαθλίωσης.

Χρειαζόμαστε μαζικούς εργατικούς αγώνες για να σταματήσουμε αυτή την επίθεση και συντονισμό σε διεθνές επίπεδο. Σε όλη την Ευρώπη οι εργαζόμενοι βγαίνουν σε κινητοποιήσεις. Δεν είμαστε μόνοι μας, τα προβλήματα είναι κοινά. Να προχωρήσουμε και στην Κύπρο  σε γενικές απεργίες, σε συντονισμό με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κινήματα.

Χρειαζόμαστε οικονομία που να λειτουργεί για τις ανάγκες των εργαζόμενων και όχι του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτό μπορεί να γίνει μέσα από το πέρασμα της ιδιοκτησίας των μεγάλων παραγωγικών μονάδων και των μονοπωλίων και ολιγοπωλίων στην ιδιοκτησία της κοινωνίας (εθνικοποιήσεις) κάτω από συνθήκες κοινωνικού και εργατικού ελέγχου και διαχείρισης έτσι ώστε να γίνει δυνατός ο σχεδιασμός της οικονομίας για τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου.

Πάλη για μια ενωμένη  Σοσιαλιστική Ευρώπη, σε εθελοντική και ισότιμη βάση, σε αντιδιαστολή με την Ευρωπαϊκή Ένωση του κεφαλαίου.

Για να τα κάνουμε όλα αυτά χρειαζόμαστε να χτίσουμε μια Νέα Αριστερά. Δυστυχώς η παραδοσιακή  Αριστερά της Κύπρου επέλεξε να διαχειριστεί το καπιταλιστικό σύστημα και τελικά έφτασε να επιβάλλει η ίδια πολλές αντιλαϊκές πολιτικές, πολιτικές που το κυπριακό κεφάλαιο εδώ και χρόνια επιδιώκει να εφαρμόσει.

Χρειαζόμαστε μια Νέα Αριστερά, η οποία θα είναι συνεπής στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εργαζομένων: να παλεύει ενάντια στις καθημερινές επιθέσεις που δέχεται το βιοτικό μας επίπεδο, τα δικαιώματα και οι συνθήκες εργασίας και να συνδέει αυτή την πάλη με την ανάγκη της ανατροπής του καπιταλισμού. Να παλεύει ενάντια στον εθνικισμό και τον φασισμό, υπέρ της επαναπροσέγγισης και της αρμονικής συνύπαρξης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων στην πράξη και όχι μόνο στα λόγια, να συνδέει την πάλη για την λύση του Κυπριακού με την προοπτική του σοσιαλισμού. Να είναι δημοκρατική στο εσωτερικό της και διεθνιστική – να συντονίζει δηλαδή τη δράση της σε διεθνές επίπεδο και να παλεύει για το κτίσιμο μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας, στην Κύπρο, Νότο και Βορρά, την Ευρώπη κι όλο τον κόσμο σε στενή συνεργασία και σύμπνοια με παρόμοια κόμματα και κινήματα διεθνώς.

Πάλεψε μαζί μας, έλα σε επαφή!