1η του Σεπτέμβρη 1939 γίνεται η εισβολή στην Πολωνία από τους Ναζί και ξεκινάει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Το αντιπολεμικό κίνημα και τα εργατικά συνδικάτα στην Γερμανία, μετά το τέλος του 2ου ΠΠ, καθιέρωσαν την 1η Σεπτέμβρη ως Παγκόσμια Μέρα Ειρήνης. Η μέρα αυτή υιοθετήθηκε από το εργατικό κίνημα και την Αριστερά σε πολλές χώρες στον πλανήτη.
Δημοσιεύουμε την κοινή δήλωση της ελληνο-τουρκο-κυπριακής πρωτοβουλίας ενάντια στον πόλεμο και τις εξορύξεις υδρογονανθράκων στην ανατολική Μεσόγειο «Μας σκάβουν τον λάκκο-Kasma birak-Don’t Dig», με αφορμή την 1η Σεπτέμβρη – Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης*.
Οι λαοί της Τουρκίας, της Κύπρου και της Ελλάδας γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης. Χαιρετίζουμε, όχι αυτούς που σπέρνουν το μίσος μεταξύ μας, αλλά τα περιβαλλοντικά και ειρηνευτικά κινήματα που υψώνουν τη σημαία της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών μας.
113 organisations organised on Saturday 24 April two parallel demonstrations in North and South Nicosia under the title «Together on the road for federation».
Πραγματοποιήθηκε χθες, Παρασκευή 26/1, η διαδήλωση που κάλεσε για την Ειρήνη και τη Δημοκρατία η Συνδικαλιστική Πλατφόρμα στη βόρεια Κύπρο, ως απάντηση στην επίθεση που δέχτηκε η εφημερίδα Αφρίκα και η Βουλή την προηγούμενη Δευτέρα από ακροδεξιούς και φασίστες.
Η πορεία παρόλο που πολεμήθηκε πολύ από τους φασίστες μέσα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είχε παρόλα αυτά πολύ μεγάλη επιτυχία! 5000 άτομα, από όλες τις πόλεις, αρκετοί και από το νότο, 21 συνδικάτα, πέρα από αυτά που συμμετέχουν στην Συνδικαλιστική Πλατφόρμα, οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, τοπικές κινήσεις και πολιτιστικοί σύλλογοι συμμετείχαν στην πορεία.
3000 εργαζόμενοι και νεολαίοι συγκεντρώθηκαν τη Δευτέρα 21 του Νοέμβρη στην πράσινη γραμμή για να διαδηλώσουν τη θέλησή τους για τη «λύση». Από τις 120 οργανώσεις που οργάνωσαν την κινητοποίηση, οι περισσότερες πραγματικά πιστεύουν ότι αυτό που χρειάζεται να γίνει είναι να «στηρίξουμε» τους ηγέτες, να τους «ενθαρρύνουμε». Τελικά την ίδια μέρα οι ηγέτες δεν «άκουσαν» τις 3000 του κόσμου, αλλά τις «μητέρες πατρίδες». Και έτσι όταν και τα δικά τους συμφέροντα, κι όχι του λαού, μπήκαν στην εξίσωση της «λύσης», οι διαπραγματεύσεις κατέρρευσαν για ακόμη μια φορά.
Συμμετέχουμε στην κοινή δράση που οργανώνουν συνδικάτα, πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις της αριστεράς, των εργαζομένων, της νεολαίας, του λαού, στις 6.30 σήμερα Δευτέρα, στο Γήπεδο Τσετίνκαγια στο Λήδρα Πάλας. Τα τελευταία χρόνια αυτό γίνεται όλο και πιο συχνά και έτσι θα έπρεπε να γίνεται από την πρώτη στιγμή που άνοιξαν τα οδοφράγματα.
Μετά το κοινό ανακοινωθέν, έχει ανοίξει μια συζήτηση ότι θα έχουμε επιτέλους λύση. Η λύση όμως δεν είναι μια απλή συμφωνία που θα κάνουν οι ηγέτες των κοινοτήτων, η λύση για να είναι ουσιαστική, πρέπει να συνοδεύεται από την δημιουργία των συνθηκών στην κοινωνία που θα επιτρέψουν να έρθουν κοντά τκ και εκ, να απομονωθούν οι εθνικιστικές και φασιστικές ομάδες και από τις δύο πλευρές ώστε να μπορέσουν οι δύο κοινότητες να ζήσουν ειρηνικά.
Παρόλες λοιπόν τις ανακοινώσεις από το ΔΗΣΥ, από το ΑΚΕΛ, και άλλες ομάδες που περιμένουν πώς και πώς τη «λύση – συμφωνία», στην πραγματική κοινωνία, στην καθημερινότητά μας, οι συνθήκες προετοιμασίας της λύσης δεν είναι εδώ.
Δύο παραδείγματα την τελευταία περίοδο το μαρτυρούν αυτό:
Όπως και κάθε χρόνο η ΝΕΔΑ συμμετέχει στις εκδηλώσεις της 1ης του Σεπτέβρη.
Οι παράλληλες πορείες ε/κ και τ/κ θα συναντηθούν σε συναυλία στο Λήδρα Πάλας.
Στο νότο συναντιώμαστε στις 7μ.μ. στην Πλατεία Σολωμού.
Η 1η του Σεπτέμβρη:
Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η 1η του Σεπτέμβρη, μέρα όπου το 1939 έγινε η εισβολή στην Πολωνία από τους Ναζί, καθιερώθηκε από το γερμανικό κίνημα για την ειρήνη και οι εργατικές συντεχνίες ως παγκόσμια μέρα ειρήνης και ξεκίνησαν εκδηλώσεις για την ειρήνη εκείνη τη μέρα, κάθε χρόνο.
Καθώς αυτή η μέρα υιοθετήθηκε σε πολλές χώρες, ανάμεσά τους και την Τουρκία, από την αριστερά, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών «παρενέβη» και ανακοίνωσε το 1981 ότι «διεθνής μέρα για την ειρήνη» είναι κάθε τρίτη Τρίτη κάθε Σεπτέμβρη. Το 2001, η μέρα άλλαξε διεθνώς και έγινε η 21η Σεπτέμβρη.
Η τουρκική αριστερά διατήρησε την 1η του Σεπτέμβρη σαν μέρα ειρήνης.
Στην Κύπρο ήρθε μέσω των τουρκοκυπρίων εργαζομένων και αριστεράς που με την σειρά τους το πήραν από τους τούρκους εργαζόμενους.
Τα προβλήματά μας και τα αιτήματα μας με τους τούρκους και τουρκοκύπριους εργαζόμενους είναι κοινά, καθώς και με τους εργαζόμενους όλου του κόσμου. Η 1ηΣεπτέμβρη μπορεί να γίνει ακόμη μια μέρα κοινής δράσης και πάλης για αυτά.
Για Τρίτη χρονιά πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 2/2 με μεγάλη επιτυχία και παρ΄ όλες τις δυσκολίες αντιμιλιταριστική πορεία Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Γύρω στους 200 Ελληνοκύπριους (ε/κ) και περίπου 150 Τουρκοκύπριοι (τ/κ) συμμετείχαν στις παράλληλες πορείες κάτω από το κοινό σύνθημα για μια αποστρατικοποιημένη Λευκωσία, για μια αποστρατικοποιημένη Κύπρο.
Οι πορείες είχαν στόχο να συναντηθούν στην Πύλη Πάφου, όπως έγινε και πέρυσι όπου η πράσινη γραμμή που μας χωρίζει είναι μόνο ένα συρματόπλεγμα. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε κατορθωτό λόγω του αποκλεισμού των τουρκοκυπρίων από την τουρκοκυπριακή αστυνομία.