Του Περ ‘Oκε Γουέστερλουντ, από την εβδομαδιαία εφημερίδα «Offensiv»,
του σουηδικού τμήματος της CWI, Επιμέλεια: Νίκος Κοκκάλης
Με δεδομένη την γενικευμένη δυσαρέσκεια σε σχέση με τις πολιτικές λιτότητας της ΕΕ, τα κόμματα της Ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις συνθήκες προκειμένου να αυξήσουν την επιρροή τους. Πολλά από αυτά εμφανίζουν ήδη σημαντική δυναμική, ενώ όλα δείχνουν ότι θα πετύχουν σημαντικά αποτελέσματα στις Ευρωεκλογές του 2014.
Η «διεθνής» της ακροδεξιάς
Αναγνωρίζοντας και τα ίδια αυτή τη δυνατότητα, σπεύδουν να κατοχυρώσουν τη δυναμική τους, δημιουργώντας εκλογικές συμμαχίες. Της πιο πρόσφατης πρωτοβουλίας ηγούνται το γαλλικό «Εθνικό Μέτωπο» της Μαρίν Λεπέν, και το ολλανδικό PVV (Κόμμα της Ελευθερίας), του Γκερτ Βίλντερς. Επόμενοι «καλεσμένοι» που αναμένεται να συμμετάσχουν στη συμμαχία, είναι οι «Σουηδοί Δημοκράτες», η ιταλική «Λίγκα του Βορρά», το βέλγικο «Vlaams Belang» και το αυστριακό «Κόμμα της Ελευθερίας». Έχουν προσκληθεί επίσης το «UKIP» (Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου), το «Κόμμα του Δανέζικου Λαού» και η «Εναλλακτική για την Γερμανία», που αρνήθηκαν για διάφορους λόγους τη συμμετοχή τους.
Πρόκειται για κόμματα που συνδυάζουν το λαϊκισμό με τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό και το ρατσισμό. Αν και «απορρίπτουν μετά βδελυγμίας» την Χρυσή Αυγή, στην ουσία υποστηρίζουν τις ίδιες ρατσιστικές και ακραία εθνικιστικές απόψεις. Ταυτόχρονα, με ελάχιστες διαφορές μεταξύ τους, υποστηρίζουν την ακραία φιλελευθεροποίηση της οικονομίας, υπερψηφίζοντας πολιτικές λιτότητας, τόσο στα εθνικά τους κοινοβούλια (όπου εκπροσωπούνται), όσο και στο ευρωκοινοβούλιο.