136 χρόνια μετά την πρώτη Πρωτομαγιά, παλεύουμε ξανά για το 8ωρο και για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.

GR – TR – ENG

Η 1 Μάη είναι η μέρα σύμβολο για τους αγώνες των εργαζομένων. Το εργατικό κίνημα, στην Κύπρο και διεθνώς, πάλεψε σκληρά, πολλοί δώσανε ακόμα και τη ζωή τους, για να αποκτήσουν οι εργαζόμενοι ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματά τους.

Τα τελευταία 10 χρόνια όμως το κατεστημένο και στην Κύπρο έχει καταφέρει να πάρει τις παραπάνω κατακτήσεις των εργαζομένων πίσω!

Οι εργαζόμενοι έχουν δει τους μισθούς τους να συρρικνώνονται. Τα εργασιακά δικαιώματα καταργούνται. Το 8ωρο, οι υπερωρίες, οι Κυριακές και οι αργίες, οι κοινωνικές ασφαλίσεις, τα ταμεία πρόνοιας έχουν εξαφανιστεί. Το κράτος πρόνοιας καταρρέει. Η ανεργία είναι σταθερά ψιλή, ενώ πολλοί εργαζόμενοι έχουν χάσει τα σπίτια τους.

Η μία κρίση του καπιταλιστικού συστήματος ακολουθεί την άλλη. Η παγκόσμια οικονομική κρίση και τα νεοφιλελεύθερα μέτρα που πάρθηκαν για να σώσουν τις τράπεζες άφησαν ένα σύστημα υγείας και πρόνοιας που όταν ήρθε η κρίση του κορονοιού το κράτος δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει. Τώρα, ο πόλεμος στην Ουκρανία φέρνει μια ενεργειακή, αλλά και ακόμη μια οικονομική κρίση.

Οι καπιταλιστές, το 1% του πληθυσμού του πλανήτη που κατέχει περισσότερο από το μισό πλούτο του πλανήτη, είναι υπεύθυνοι για όλες αυτές τις κρίσεις.

Ωστόσο, είναι οι εργαζόμενοι που πληρώνουν το τίμημα.

Την Κυριακή 1η του Μάη θα είμαστε στους δρόμους για να παλέψουμε μαζί εργαζόμενοι και εργαζόμενες στο νότιο και βόρειο κομμάτι του νησιού, ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό, τον εθνικισμό και τον πόλεμο, για τα δικαιώματα των εργαζομένων και των καταπιεσμένων, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.

****

1 Mayıs’tan 136 yıl sonra, 8 saatlik işgünü ve sömürüsüz bir toplum için mücadeleye devam ediyoruz.

1 Mayıs işçi mücadelelerinin simgesidir. İşçi hareketi, Kıbrıs’ta ve uluslararası alanda, işçilerin iyi bir yaşam kalitesine ve haklarına sahip olmaları için hayatı pahasına çok savaştı.

Ama son 10 yılda Kıbrıs’taki düzen, işçilerin yukarıda bahsedilen kazanımlarını geri almayı başardı!

İşçiler ücretlerinin düştüğünü gördü ve kazanılmış İşçi haklarıyla ödedi. 8 saatlik çalışma günü, fazla mesai, Pazar ve resmi tatil günleri, birçok emeklilik fonu ortadan kalktı, birçok sektörde sosyal güvenlik ödenmemeye, devletin işlevsizliğiyle, birçok işçi evini kaybetti.

Kapitalist sistemin bir krizi diğerini takip etmekte. Küresel finansal kriz ve bankaları kurtarmak için alınan neo-liberal önlemler, COVID salgını, devletin baş edemediği bir sağlık ve refah sistemini krize bıraktı. Şimdi, Ukrayna’daki savaş, enerji krizi, aynı zamanda başka bir ekonomik krizi tetiklemekte.

Tüm bu krizlerin sorumlusu, dünya nüfusunun yarısından fazlasına sahip olan dünya nüfusunun yüzde 1’i olan kapitalistler ve bir yanda bunun bedelini ödeyen işçiler mücadele vermekte hala.

1 Mayıs Pazar günü, neo-liberalizme, milliyetçiliğe ve savaşa karşı, işçi ve ezilenlerin hakları, sömürüsüz bir toplum için güneydeki ve kuzeydeki işçilerle birlikte mücadele etmek için sokaklarda olacağız.

***

136 years after the first May Day, we are fighting again for the 8-hour day and for a society without exploitation.

May Day is the symbol of the workers’ struggles. The labour movement, in Cyprus and internationally, fought hard, many even gave their lives, for workers to have a decent standard of living and their rights.

But in the last 10 years the establishment in Cyprus has managed to take back the above mentioned gains of the workers!

Workers have seen their wages shrink. Labour rights are being abolished. The 8-hour working day, overtime, Sundays and public holidays, many pention funds have disappeared, social security in many sectors is not paid. The welfare state is collapsing. Unemployment is consistently low and many workers have lost their homes.

One crisis of the capitalist system follows another. The global financial crisis and the neoliberal measures taken to save the banks left a health and welfare system that when the covid crisis came the state could not cope. Now, the war in Ukraine is bringing an energy crisis, but also another economic crisis.

The capitalists, the 1% of the world’s population that owns more than half the world’s wealth, are responsible for all these crises.

However, it is the workers who are paying the price.

On Sunday 1 May we will be in the streets to fight together, workers in the south and north, against neoliberalism, nationalism and war, for the rights of workers and the oppressed, for a society without exploitation.