Korkuları yıkıyoruz! – Σπάμε τον φόβο!

Militarizm, faşizm, milliyetçilik ve kapitalist sömürü düzenine karşı mücadele ediyoruz!

Παλεύουμε ενάντια στην στρατικοποίηση, τον φασισμό, τον εθνικισμό και την καπιταλιστική εκμετάλλευση!

ακολουθεί το φυλλάδιο στα Ελληνικά

Korku; İktidarların, Ada’da askerin varlığına ve ekonomik kurallara meşru zemin kazandırmak için kullandığı bir araçtır!

Kuzey Kıbrıs’ta egemen sınıfın kullandığı korku Kıbrıslı Rumların isteğinin Ada’nın tümünü ele geçirme olduğudur. Bu korku 15 Temmuz’da Türkiye’de yaşanan darbe girişimi sonrasında DİSİ eski milletvekilinin “Şimdi Kuzey’i geri alma zamanıdır” beyanı ile artmıştır.

Güney Kıbrıs’ta ise 1974’ten beri bu korku işleniyor; Rum ulusu birlik olmalı, düşmanın gözünde güçlü olmalı, Türkiye Ada’nın geri kalanını da almak için fırsat tanınmamalı daha iyi yaşam koşulları için mücadele etmeye protestolara gerek yok!

Her iki toplumun içinde bu korku kullanılarak, ordunun varlığı devam ettiriliyor ve ayni anda neoliberal gündemlerle «sosyal barış» empoze edilerek, fakirlik, göç ve daha fazla devlet baskı yaratılmaktadır.

Kıbrıslı Türk gençlerin 2010 yılında başlayan ordu karşıtı gösterileri, doğdukları günden itibaren maruz kaldıkları propaganda ile taban tabana zıt olup çok cesur bir mücadeledir.

Ordu karşıtı barış hareketi genişletilmeli her mahalleye, her eve ulaşmalı. Ancak bunu yapabilmek için Kuzey’deki nüfus, Kıbrıslı Rum faşistler, milliyetçiler ve Yunan Adası fikrinin agresifliğinden nasıl korunup güvenceye alınmalı sorusuna yanıt bulunmalı.

2010’a kadar işgale karşı gösteri yapanlar genellikle Kbrıslı Rumlardı. Güney’deki yönetim işgale karşıydı ANCAK Yunanlı ve Kıbrıslı Rum faşistlerin, 1963-67 döneminde Kıbrıslı Türklere yaptıkları saldırıları ve 15 Temmuz 1974 darbesini dikkate almamış ve unutmuşlardı. Organize edilen gösteriler Rum ulusal sermayesine hizmet etmek amacı ile Ada’nın Yunan Adasına dönüşmesi veya bölünmüş Rum Adası olmasını isteyen milliyetçi gruplar tarafindan ele geçirilmişti.

Güvenliği sağlamak için, işgale karşı verilen mücadele, iki tarafta olan tüm askeri kuvvetlere, faşizme ve faşizm elementlerine karşi bir mücadeleye dönüşmeli ki, bir daha kanlı çarpışmalar yaşanmasın. İşgale karşı mücadele, iki tarafın egemen sınıfına ve onların kapitalist sistemine karşı bir mücadeledir. Bizim bölünmüş bir ada olmamız ve birbirimizden korkmamızın en büyük sebebi bu kesimlerin kendi çıkarları dogrultusunda yaşadkları anlaşmazlıklardır, ulusal kimliklerimiz ve konuştuğumuz dil değildir.

NEDA için iki toplumun bir araya gelmesinin taşıdığı anlam moral veya birbirimizi tanıma ile sınırlı değildir, iki toplum arasında bir köprü inşa ederek nasıl ortak bir gelecek inşa etmek istediğimiz ve mücadelemize nasıl bir yön belirleyeceğimiz dair tartışmaları geniş halk kitlelerine açmak ve inşaa edilecek gelecekte sadece halkın çıkarlarını göz önüne alıp hiçbir yerel veya uluslarası sermayenin çıkarlarını dikkate alınmamasını sağlamaktır. .

Biz anti-Militarist Barış Harekatı içinde yer alıyoruz ve faşizme ve milliyetciliğe karşı mücadele için , Kıbrıslı Rum, Kıbrıslı Türk ve Kıbrıs’ta yaşamını sürdüren diğer toplumlarda bizim mücadelemize katılarak, iki toplumlu işci sınıfı hareketi ve sol hareketi oluşturması ve kapitalizmin önerdiği “anlaşmaya” bir alternatif oluşturmak için çağrıda bulunuyoruz.

Biz gerçek bir “çözüm” için mücadele etmekteyiz. İşçi sınıfının ve gençliğin haklarına saygılı, parasız eğitim ve sağlık hizmeti, işsizlere iş imkanı, herkese barınma hakkı sağlayan, fakirliğe, göçe son verecek ve kapitaliz sömürüyü ortadan kaldıracak gerçek bir çözüm için mücadele ediyoruz.

*****

Φόβος: Έτσι οι άρχουσες ελίτ διασφαλίζουν την στρατιωτική παρουσία τους, και την οικονομική τους ισχύ στο νησί.

Στο βορρά, το κατεστημένο χρησιμοποιεί τον φόβο ότι οι ελληνοκύπριοι (Ε/Κ) θα θέλουν να καταλάβουν όλο το νησί. Αυτός ο φόβος ενισχύθηκε όταν μετά το πρόσφατο πραξικόπημα στις 15 του Ιούλη στην Τουρκία, όταν πρώην βουλευτής του ΔΗΣΥ, δήλωσε ότι τώρα είναι η ώρα να πάρουμε πίσω την βόρεια Κύπρο.

Στο νότο, ο φόβος αυτός καλλιεργείται από το 1974. Το επιχείρημα που χρησιμοποιείται είναι ότι δεν μπορούμε να σπάσουμε την εθνική ενότητα, και να προκαλούμε διχόνοια στο λαό, δεν πρέπει να διαδηλώνουμε ή να παλεύουμε για καλύτερες συνθήκες ζωής, έτσι ώστε να φαινόμαστε δυνατοί και ενωμένοι στα μάτια του εχθρού – δηλαδή την Τουρκία έτσι ώστε να μην μπορεί να εισβάλει για να πάρει το υπόλοιπο νησί.

Με το να χρησιμοποιούν τον φόβο και στις δύο κοινότητες, διατηρούν τον στρατό, αλλά και επιβάλουν την «κοινωνική ειρήνη» ώστε να περάσουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους, να δημιουργήσουν περισσότερους φτωχούς, να οδηγήσουν πολλούς στην μετανάστευση και να ενισχύσουν την κρατική καταστολή.

Οι διαμαρτυρίες των τουρκοκυπρίων (Τ/Κ) που ξεκίνησαν από το 2010, ενάντια στο κατοχικό στρατό είναι πάρα πολύ γενναίες, γιατί είναι ενάντια σε όλη την προπαγάνδα με την οποία μεγαλώνουν από τότε που γεννήθηκαν.

Το κίνημα αυτό των Τ/Κ πρέπει να μαζικοποιηθεί και να φτάσει σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σπίτι. Για να γίνει αυτό, το κίνημα πρέπει να απαντήσει, πώς ο πληθυσμός του βορά θα είναι ασφαλής από τους Ε/Κ φασίστες και εθνικιστές και την επιθετικότητα των Ε/Κ εθνικιστών και της ιδέας του ελληνικού νησιού;

Μέχρι το 2010 κυρίως οι Ε/Κ διαδήλωναν ενάντια στην κατοχή. Όλο το κατεστημένο στο νότο ήταν ενάντια στην κατοχή, ξεχνώντας ότι οι Έλληνες στρατιωτικοί και Ε/Κ φασίστες επιτέθηκαν στις Τ/Κ περιοχές ανάμεσα στο 1963-67 και έκαναν το πραξικόπημα στις 15 του Ιούλη του 1974. Οι διαδηλώσεις που οργανώνονταν, και οργανώνονται ακόμη και σήμερα, «καπελώνονται» κυρίως από εθνικιστικές δυνάμεις, που θέλουν είτε ένα αμιγώς ελληνικό νησί, είτε μια διχοτομημένη νότια Κύπρο ώστε να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των Ελληνοκύπριων εθνικιστών καπιταλιστών.

Για να δημιουργήσουμε συνθήκες ασφάλειας, ο αγώνας ενάντια στην κατοχή, ενάντια σε όλους τους στρατούς, θα πρέπει να είναι επίσης αγώνας ενάντια στον φασισμό και στα φασιστικά στοιχεία και στις δύο πλευρές του νησιού, έτσι ώστε να μην ξανά οδηγηθούμε σε αιματηρές συγκρούσεις. Ο αγώνας ενάντια στην κατοχή είναι και αγώνας ενάντια στις άρχουσες ελίτ και το καπιταλιστικό τους σύστημα και στις δυο πλευρές του νησιού, που τα δικά τους συγκρουόμενα συμφέροντα (και όχι οι εθνικότητές μας, γλώσσες κτλ), μας κρατούν διχασμένους και φοβισμένους τον έναν από τον άλλο.

Για την ΝΕΔΑ, το να έρθουν οι δύο κοινότητες μαζί, δεν είναι ένα ηθικό θέμα, δεν χρειάζεται να γίνει απλά για να γνωριστούν, αλλά χρειάζεται να γίνει για να χτιστούν γέφυρες συνεργασίας, να ανοίξει η συζήτηση για το που μπορούμε να κατευθύνουμε τους κοινούς μας αγώνες, πώς να χτίσουμε ένα κοινό μέλλον, το οποίο θα εξυπηρετεί τα δικά μας συμφέροντα κι όχι τα συμφέροντα ντόπιων και ξένων καπιταλιστών.

Συμμετέχουμε στην «Αντιμιλιταριστική ειρηνική επιχείρηση», και καλούμε όλους, Ε/Κ και Τ/Κ και όλους τους κατοίκους του νησιού, να συμμετέχουν σε αυτή αλλά και στον αγώνα ενάντια στον φασισμό, τον εθνικισμό, στο χτίσιμο ενός δικοινοτικού κινήματος των εργαζομένων και της αριστεράς, για να δώσει μια εναλλακτική στην καπιταλιστική «λύση» που θέλουν να μας επιβάλλουν.

Παλεύουμε για μια άλλη «λύση» μια πραγματική λύση, που θα σέβεται τα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας, μια λύση που θα μπορεί να προσφέρει δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και υγεία, εργασία στους ανέργους, στέγη για όλους, τερματισμό της φτώχεια και της μετανάστευσης. Μια λύση που να καταργεί την καπιταλιστική εκμετάλλευση.