Στις 15/7 ξεκίνησε η 5η αξιολόγηση για την αποδέσμευση της 5ης δόσης του δανείου της Τρόικας. Ένα από τα κύρια θέματα ήταν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και οι εκποιήσεις.
Με δικαιολογία την πίεση από την Τρόικα, την Δευτέρα 28/7, το νομοσχέδιο πηγαίνει στο υπουργικό για έγκριση και μέσα στην βδομάδα θα καλεστεί έκτακτη ολομέλεια της Βουλής. Ένα νομοσχέδιο, και ένα θέμα που συζητιέται εδώ και μήνες, δεν ειναι τυχαίο που η κυβένρηση το βάζει προς ψήφιση στην καρδιά του καλοκαιριού. Ξέρει ότι θα επηρεάσει 100άδες νοικοκυριά και δεν θέλει σε καμία περίπτωση να υπάρχει αντίδραση και σταμάτημα της ψήφισης του νομοσχεδίου.
Του Παναγιώτη Σολωμού
Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια αποτελούν ακόμα ένα ζήτημα γύρω από το οποίο θα εξελιχτεί η επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στους δανειολήπτες την επόμενη περίοδο. Μέσα από τις εκποιήσεις στοχεύει στο να περάσει στα χέρια του το μεγάλο μέρος της κτηματικής περιουσίας και να κτυπήσει το δικαίωμα στην ιδιόκτιτη κατοικία.
Η ταχτική του υπέρμετρου δανεισμού ήταν η επιλογή του κεφαλαίου για να μπορέσει να αυξήσει τα κέρδη του,τώρα που η πολιτική αυτή έχει φτάσει στα όρια της επιχειρεί μια χωρίς προηγούμενο επίθεση ενάντια σε όλες τις εργατικές και κοινωνικές κατακτήσεις με στόχο να φορτώσει τις ζημίες από την φούσκα που το ίδιο δημιούργησε στους εργαζόμενους.
Το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου αντιμετωπίζει ένα ζήτημα με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια τα οποία είναι αποτέλεσμα του βαθέματος της κρίσης,της ανεργίας,της έλλειψης εμπιστοσύνης στο σύστημα γενικά ,αλλά και της προσπάθειας των κεφαλαιοκρατών που χρωστούν δισεκατομμύρια να τα φορτώσουν και αυτά στις πλάτες των εργαζομένων.
Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια είναι και αποτέλεσμα του τρόπου υπολογισμού τους. Έτσι ενώ μέχρι και πριν την ένταξη στα μνημόνια ένα χρέος υπολογιζόταν μη εξυπηρετούμενο μετά από χρονιά στασιμότητας, με τους μνημονιακους νομούς αυτό άλλαξε και ένα χρέος μπαίνει στα μη εξυπηρετούμενα μετά από τρεις καθυστερημένες δόσεις. Η αλλαγή αυτή δεν είναι τυχαία, είναι αποτέλεσμα μιας οργανωμένης προσπάθειας αρπαγής της περιουσίας των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Στην προσπάθεια τους αύτη η τρόικα και η κυβέρνηση χρησιμοποιούν ακόμα το επιχείρημα να σώσουμε τις τράπεζες και το ενισχύουν επικαλούμενοι την αξιολόγηση των τραπεζών με τα λεγόμενα StressTest.
Ποια είναι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια;
Σύμφωνα με στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια φτάνουν σήμερα στο 45% των συνολικών δανείων ή στα 27.1 δις ευρώ. Πιο συγκεκριμένα το ζήτημα μη εξυπηρετούμενα αγγίζει τις πιο κάτω εισοδηματικές ομάδες:
- Τα πιο φτωχά τμήματα των εργαζομένων που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους είτε γιατί έχουν κτυπηθεί από την ανεργία, είτε γιατί είδαν τα εισοδήματα τους να συρρικνώνονται κατακόρυφα. Υπάρχουν ακόμα και αυτοί που πήραν δάνεια, την εποχή που οι τράπεζες έτρεχαν τον καθένα να του δώσουν δάνειο, τα οποία ποτέ δεν μπορούσαν να ξεπληρώσουν.
- Έπειτα είναι όσοι έχουν την δυνατότητα να δίνουν μια κάποια δόση που όμως μπροστά στις υπέρογκες και παραλογές χρεώσεις αλλά και το γεγονός ότι ακόμα και να πληρώσουν ένα μέρος των δανείων τους ποτέ δεν θα μπορέσουν να ξεχρεώσουν αποφεύγουν να πληρώνουν.
- Τέλος υπάρχει η ομάδα των μεγαλοεπιχειρηματιών που χρωστά δισεκατομμύρια στις τράπεζες και οι οποίοι δεν πληρώνουν με στόχο μέσα από διάφορες μεθοδεύσεις να αφήσουν κρεμασμένες τις τράπεζες και να φορτώσουν τα χρέη τους στην κοινωνία.
Από όλα τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, τα περισσότερα (48%) αφορούν μεγαλοεπιχειρηματίες, ενώ μόνο το 44% ιδιώτες. Την ίδια στιγμή, είναι ήδη γνωστό εδώ και καιρό ότι 6 δις ευρώ οφειλές στην Τράπεζα Κύπρου αφορούν μη εξυπηρετούμενα δάνεια 30 εταιριών. Παρόλα αυτά φαίνεται ότι ο στόχος των τραπεζών και της κυβέρνησης θα είναι οι μικρές περιουσίες ιδιωτών, καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν ήδη πάρει ειδοποιήσεις ότι θα ξεκινήσει σύντομα διαδικασία εκποίησης των περιουσιών τους. Αντίθετα οι μεγαλοεπιχειρήσεις είναι ακόμη οι ευνοούμενοι, συνεχίζουν να παίρνουν φοροαπαλαγές, δάνεια και επιδοτήσεις και να συνεχίζουν να κερδοφορούν.
Για «να σώσουμε τις τράπεζες»…
Το επιχείρημα «να σώσουμε τις τράπεζες» οι εργαζόμενοι το ξαναείδαν ,μονό που ήταν “να σώσουμε την οικονομία”, κάτι που σήμαινε το φόρτωμα δισεκατομμυρίων χρεών στις πλάτες των εργαζομένων, ανεργία, περικοπές κοινωνικών παροχών από την μια και φοροαπαλλαγές, κίνητρα, και κάλυψη των απατών του μεγάλου κεφαλαίου από την άλλη. Αν πραγματικά ήθελαν να σώσουν τις τράπεζες θα έπρεπε να κινηθούν στην προοπτική του να εξασφαλίσουν δουλειά στους ανέργους έτσι που να μπορούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και όχι να απαιτούν και να πιέζουν για να προωθήσουν νομοσχέδια καταλήστευσης της περιουσίας τους.
Το να περάσουν οι τράπεζες τα Stresstest είναι άλλη μια δικαιολογία για να προωθήσουν την νομοθεσία υπέρ των εκποιήσεων. Γιατί ήδη το επιχείρημα που ακούγεται είναι ότι αν οι τράπεζες δεν έχουν εργαλεία ώστε να πιέσουν για να εισπράξουν τα δάνεια τους τότε δεν θα περάσουν τα Test. Πέραν από αυτό τα Test έχουν αποδειχτεί μια αποτυχία. Τον Ιούλιο του 2011 οι Κυπριακές τράπεζες πέρασαν με επιτυχία τα Test. Τον Μάιο του 2012 η Λαϊκή κρατικοποιούταν για να αποφύγει την κατάρρευση και τον Μάρτιο του 2013 είχαμε το κούρεμα για να σωθούν οι τράπεζες. Τα Stresstest και οι αξιολογήσεις από τους διάφορους οίκους δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα όπλο στα χέρια του διεθνούς κεφαλαίου με το οποίο προωθεί τα συμφέροντα του.
Στόχος τους δεν είναι να σώσουν τις τράπεζες αλλά να προωθήσουν τις πολιτικές που κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους και που στην συγκεκριμένη περίπτωση σημαίνει εκποιήσεις. Αυτό είναι προς το συμφέρον των μεγαλοεπιχειρηματιών και των επενδυτικών οίκων (hedge funds) οι οποίοι θα εξαγοράσουν τις περιουσίες και τα δάνεια των δανειοληπτών από τις τράπεζες σε εξευτελιστικές τιμές, σε αρκετές περιπτώσεις ακόμη και κάτω του 50% της αξίας τους, όπως έγινε στην Ισπανία την Ελλάδα και αλλού, ενώ θα απαιτήσουν από τους δανειολήπτες ολόκληρο το ποσό ή θα κατάσχουν τις περιουσίες τους.
Κι εδω φαίνεται το πόσο αντικοινωνικός είναι ο ρόλος του τραπεζιτικού-χρηματιστικού κεφαλαίου. Γιατί ενώ είναι έτοιμο να χάσει αρκετά πόσα πουλώντας τα δάνεια, δεν προχωρά σε κούρεμα δανείων ώστε να στηρίξει τους δανειολήπτες, αλλά το κάνει προσφέροντας τα σαν πηγή πλουτισμού σε μερικούς κεφαλαιοκράτες και σε βάρος των δανειοληπτών,γιατι ο στοχος τους ειναι να εξυπηρετισουν το κεφαλαιο και την κερδοφορια. Και βέβαια οι τραπεζίτες δεν θα χάσουν τίποτα γιατί τις ζημίες τους τις φορτώνουν στην κοινωνία και τους εργαζόμενους αφού αν δεν έχουν αρκετά κεφάλαια, Τρόικα και κυβέρνηση θα σπεύσουν να ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζες, δημιουργώντας νέα δημόσια χρέη.
Αν πραγματικά οι τράπεζες ήθελαν να εισπράξουν τα δάνεια με ένα κοινωνικά δίκαιο τρόπο, τότε θα έδιναν κίνητρα στους δανειολήπτες όπως για παράδειγμα η αναστολή επιβολής τόκων για την περίοδο που η οικονομία είναι σε ύφεση,η το κούρεμα των δανείων. Έτσι που να βλέπει και ο δανειολήπτης την δυνατότητα να ξεπληρώσει το χρέος του.
και τα καθήκοντα της αριστεράς
Η Αριστερά μπροστά σε αύτη την εξέλιξη έχει καθήκον να σταθεί δίπλα από τους εργαζόμενους και την κοινωνία,να ξεσκεπάσει των ρόλο του κεφαλαίου και να προωθήσει αιτήματα που στηρίζουν κοινωνικές λύσεις στο πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων και της τραπεζικής κρίσης. Αιτήματα που έρχονται σε σύγκρουση με την λογική του συστήματος που θέλει τους εργαζόμενους να πληρώνουν την κρίση τι στιγμή που δεν ευθύνονται γι αυτήν.
Τέτοια αιτήματα είναι:
1. Όχι στις εκποιήσεις των περιουσιών των εργαζομένων όσο διαρκεί η κρίση.
2. Αναστολή των δόσεων των ανέργων χωρίς άλλες επιβαρύνσεις για όσο χρόνο είναι άνεργοι
3. Κούρεμα των δανείων ανάλογο με το κούρεμα των μισθών και του βιοτικού επιπέδου.
4. Μείωση του χάσματος ανάμεσα στα καταθετικα και δανειστικά επιτόκια
5. Είσπραξη των δανείων ύψους 6 δις ευρώ που οφείλουν 30 εταιρείες. Αυτό το ποσό από μόνο του μπορεί να σταθεροποιήσει το τραπεζικό σύστημα.
6. Παροχή χαμηλότοκων δανείων σε εργαζόμενους και μικρές επιχειρήσεις αντί στους μεγαλοεπιχειρηματίες για να επανεκκινήσει η οικονομία.
7. Κρατικοποίηση – κοινωνικοποίηση του τραπεζικού τομέα κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση. Οι τραπεζίτες αποδεικνύονται και ανίκανοι αλλά και απατεώνες, έδιναν δάνεια δημιουργώντας φούσκες,και έπαιζαν τζόγο τα δάνεια στις αγορές για να παίρνουν προμήθειες. Σήμερα φορτώνουν τις ευθύνες και τις ζημιές στους εργαζόμενους και την κοινωνία χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που έχουν στην διάθεση τους ενώ είτε υπηρετούν, είτε καλύπτουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες.Ο τραπεζικος τομεας εχει μετατραπει σε ενα παρασιτικο τομεα ο οποιος απομυζα την οποια παραγωγη πλουτου. Η κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο σε συνθήκες διαφάνειας είναι ο μονός τρόπος για να ξεφύγει το τραπεζικό σύστημα από την λογική του κέρδους των λίγων και να μετατραπεί από μέσο καταλήστευσης της κοινωνίας σε μέσο ανάπτυξης και προόδου.
Το μόνο σωστό αίτημα που κατάφερε να βάλει το ΑΚΕΛ είναι η προστασία της πρώτης κατοικίας. Μια προσπάθεια που έκανε μαζί με την ΕΔΕΚ για να προωθήσει ένα σχετικό νομοσχέδιο προς το παρόν απέτυχε να περάσει. Περά από αυτό όμως, το νομοσχέδιο έβαζε ένα σωρό όρους για να το επικαλεσθεί ένας δανειολήπτης. Η Τρόικα φαίνεται ότι δίνει παράταση για το θέμα της πρώτης κατοικίας μέχρι τον Δεκέμβρη, και τότε ένα περίπλοκο νομοσχέδιο δεν θα είναι αρκετό. Όπως έγινε και με τον συνεργατισμό, μέσα από τροποποιήσεις επι τροποποιήσεων η κυβέρνηση και η Τρόικα κατάφεραν να περάσουν το νομοσχέδιο στα μέτρα τους. Σε αυτή την παγίδα έπεσε ακόμη μια φορά και το ΑΚΕΛ. Μια παγίδα στην οποία πέφτει συνέχεια τελευταία στην προσπάθειά του να συνεργαστεί με τους κεφαλαιοκράτες και τους εκπροσώπους τους στη βουλή, την κυβέρνηση και την Τρόικα, και να τους πείσει με επιχειρήματα για την αναγκαιότητα κοινωνικών μέτρων την στιγμή που αυτοί επιτίθενται με όλα τα διαθέσιμα μέσα. Δυστυχώς αυτη η πολιτική επιτρέπει στο σύστημα να περάσει την λογική του.Ακόμα και μέσα σε στελέχη του ΑΚΕΛ που ασχολούνται με τον τραπεζικό τομέα έχει περάσει η άποψη των τραπεζιτών που θέλει την προωθήσει νομοσχεδίων τα οποία να επιτρέπουν εκποίηση της περιουσίας των δανειοληπτών με γρήγορους ρυθμούς σαν τρόπο πίεσης σε όσους μπορούν να πληρώσουν για να σωθεί το τραπεζικό σύστημα. Την ίδια στιγμή το σύστημα περνά το επιχείρημα ότι αν δεν τα πληρώσουν οι δανειολήπτες θα τα πληρώσουν οι υπόλοιποι διασπώντας έτσι τους εργαζόμενους και καλλιεργεί την άποψη ότι για την κρίση φταίνε αυτοί που δεν πληρώνουν.
Το καθήκον της αριστεράς στο θέμα των εκποιήσεων είναι να προχωρήσει με ένα συνολικό πρόγραμμα προστασίας των εργαζομένων, ανέργων συνταξιούχων, με ένα συνολικό πρόγραμμα ανατροπής των πολιτικών που εφαρμόζονταί, κι ακόμη πιο σημαντικό με ένα κίνημα το οποίο να δρα και να κινητοποιείται εναντία στα μέτρα και τις λογικές που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του τραπεζιτικού κεφαλαίου. Μια προσπάθεια για το κτίσιμο ενός τέτοιου κινήματος έχει γίνει με το κίνημα εναντία στις εκποιήσεις.Η προσπάθεια αυτή χρειάζεται να συνεχιστεί με στόχο το κίνημα να οργανωθεί σε πόλεις, χωριά, γειτονιές και χώρους εργασίας. Μόνο ένα τέτοιο κίνημα μπορεί να κινητοποιήσει σε διεκδικητικούς αγώνες τους εργαζόμενους- δανειολήπτες των οποίων τα συμφέροντα καταπατιούνται από τους τραπεζίτες και να ανατρέψει πριν καν περάσουν τις πολιτικές που έρχονται.
ΝΕα Διεθνιστική Αριστερά 
Σχολιάστε